Vorige maand ben ik naar een reünie van een voormalige werkgever geweest. Naast het ontmoeten van oude bekenden bleek het vooral ook een ontmoeting met mijzelf. Je wordt niet alleen geconfronteerd met de tijd die is verstreken maar ook met de dingen die je in die tussenliggende periode hebt gedaan en de ontwikkeling die je hebt doorgemaakt. Wat vooral opvalt is dat gevraagd wordt naar wat je momenteel doet. Logisch, want je kent elkaar immers van het werk, maar zelden wordt gevraagd wat je momenteel erg bezig houdt?! En dat is jammer want met praten over vaak bijzondere, leerzame maar ook verdrietige zaken zou je elkaar kunnen aanvullen en steunen. Temeer omdat je in het verleden vaak een hele tijd elkaars lief en leed hebt gedeeld. Misschien een mooi gespreksonderwerp voor de reünie van volgend jaar?!
Deze reünie werd inmiddels voor de vierde keer georganiseerd. Naast een aantal vaste aanwezigen komen er steeds weer andere collega’s op af. Soms uit nieuwsgierigheid en soms omdat zij hebben gehoord hoe leuk het is elkaar weer te zien in een andere fase van je leven. Zij zijn na afloop erg verrast door de gezelligheid van de hereniging en onder de indruk van de professionaliteit waarmee de meeste van ons aan de slag zijn. Daarnaast blijkt het een uitstekende gelegenheid om te netwerken want niet iedereen heeft in dezelfde periode met elkaar gewerkt. Kaartjes worden uitgewisseld en afspraken worden gemaakt. Veel oud collega’s zijn voor zichzelf begonnen en timmeren als ZZP-er aan de weg. De behoefte aan een dergelijke reünie blijkt in deze groep dan ook het grootst. En dat is ook niet zo gek. De behoefte om bij een groep te horen blijkt nog steeds een belangrijke basisbehoefte voor mensen. We zijn nu eenmaal sociale wezens die bij tijd en wijlen een verbondenheid willen voelen, en dat kan in ieder geval één keer per jaar bij deze reünie!
11-9-2015